ΣΕΜΗΝΑΡΙΟ ΧΟΡΟΥ ΚΕΠΕΜ "ΚΑΡΩΤΗ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ"

Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2012, το 2ο για φέτος σεμινάριο χορού στο ΚΕΠΕΜ, με θέμα την χορευτική παράδοση της Καρωτής Διδυμοτείχου.
Εισηγητής θα είναι ο διακεκριμένος χορευτής, μουσικός και τραγουδιστής της Θράκης Βαγγέλης Δημούδης, ο οποίος θα διδάξει εκτός από τους χορούς της γενέτειράς του (Καρωτής) και τραγούδια του "ταπεινού" χορού.
Στο σεμινάριο θα λάβει μέρος ο θρακιώτης γκαϊτατζής Σωτήρης Ιντζούδης. Μαζί του στην νταρμπούκα ο Βασίλης Οικονόμου.

Ώρα διεξαγωγής σεμιναρίου: 11.00-14.00
Μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 50 άτομα
Κόστος συμμετοχής: 25 ευρώ (20 ευρώ για τους μαθητές του ΚΕΠΕΜ)
--- ΠΡΟΣΦΟΡΑ ---
Για όσους παρακολουθήσουν 3 από τα σεμινάριά μας, το επόμενο σεμινάριο που θα τους ενδιαφέρει θα μπορούν να το παρακολουθήσουν δωρεάν.
Επομένως, όσοι έχουν παρακολουθήσει από το καλοκαίρι και τα τρία σεμινάρια (1. Δυτική Κρήτη-Νότια Άγραφα, 2. Σινασός-Τζια, 3. Κύθνος) μπορούν να παρακολουθήσουν αυτό το σεμινάριο δωρεάν.
ΧΟΡΟΙ
Οι χοροί που θα διδαχθούν στο σεμινάριο θα είναι οι εξής:
- Ταπεινός
- Ξέσυρτος
- Χασαπιά
- Μαντηλάτος
- Συρτός
- Συρτός συγκαθιστός
- Συγκαθιστός καρσιλαμάς
- Αντικρυστός
- Μπαϊντούσκα
- Ζωναράδικος
και οι εθιμικοί:
- Νταχτιρντί
- Λαΐσιος
- Της παλαίστρας

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή στα παρακάτω τηλέφωνα:
- 210 8237447 (Γραμματεία ΚΕΠΕΜ, Δημήτρης Δαράβαλης, 17.00-21.00, Δευτέρα-Παρασκευή)
- 6972261442 (Δημήτρης Μαντζούρης, 09.00-22.00, καθημερινά και Σαββατοκύριακο)

Διαβάστε περισσότερα...»

ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΚΑΝΟΝΑΚΙ (ΚΑΝΟΝΙ Η ΨΑΛΤΗΡΙΟ)Χορδόφωνο λαϊκό μουσικό όργανο της ελληνικής βυζαντινής παραδοσιακής μουσικής. Σε πρωτόγονη μορφή συναντάται στην Αρχαία Αίγυπτο. Υπάρχει σε διάφορα μεγέθη, κατασκευάζεται από ξύλο και έχει σχήμα τραπεζίου και  σπανιότερα, τριγώνου. Έχει εντέρινες χορδές, παίζεται με δαχτυλήθρες και η έκταση του είναι τρεις οκτάβες και τρεις νότες.

ΜΑΣΑ (ΜΑΣΙΑ)

Ρυθμικό κρουστό όργανο της Θράκης. Είναι όργανο της δημοτικής μουσικής και αποτελείται από μια μασιά του τζακιού τα δύο σκέλη της οποίας καταλήγουν σε κώνους με ένα ζίλι στην άκρη τους.ΟΥΤΙΈγχορδο λαϊκό μουσικό όργανο δημοφιλές στους ανατολικούς λαούς, και ιδιαίτερα στους Άραβες και τους Τούρκους. Η ονομασία του προέρχεται από το αραβικό al oud= ξύλο. Έχει πέντε διπλές εντέρινες χορδές και ηχείο σε σχήμα αχλαδιού. Χορδίζεται σε διάστημα τόνου. Παράγει ήχο με κνησμό των χορδών με ειδικό φτερό.

ΖΟΥΡΝΑΣ

Ξύλινο πνευστό μουσικό όργανο της ελληνικής δημοτικής μουσικής που μοιάζει με το κλαρίνο ή τον αυλό. Είναι όργανο τύπου όμποε όμποε με διπλό γλωσσίδι. Αποτελείται από τρία μέρη και έχει έκταση μία οκτάβα και δύο φθόγγους. Υπάρχει σε διάφορα μεγέθη  και κατασκευάζεται από διάφορα είδη ξύλου. Λέγεται και καραμούζα ή πίπιζα.

ΝΤΑΟΥΛΙ

Μεμβρανόφωνο κρουστό δημοτικό όργανο της Ελλάδας. Λέγεται και ταβούλι ή νταβούλι.


ΓΚΑΊΝΤΑ
Συναντάται κυρίως στη Μακεδονία και τη Θράκη. Αερόφωνο πνευστό όργανο. Αποτελείται από έναν  ή περισσοτέρους αυλούς με μονό ή διπλό γλωσσίδι, οι οποίοι παραλαμβάνουν τον αέρα από έναν αεροθάλαμο με τον οποίο είναι συνδεδεμένοι.

ΚΛΑΡΙΝΟ

Πνευστό μουσικό όργανο που εισήχθη στην Ελλάδα από τη Δυτική Ευρώπη και εξελίχθηκε σε βασικό όργανο της ελληνικής δημοτικής μουσικής, αντικαθιστώντας σε μεγάλο βαθμό το ζουρνά.

ΤΟΥΜΠΕΛΕΚΙ

Μεμβρανόφωνο λαϊκό κρουστό όργανο. Αποτελείται από πήλινο ηχείο του οποίου το στόμιο κλείνεται με δέρμα κατσίκας ή γαϊδάρου. Παίζεται με τα δάχτυλα.

ΛΑΟΥΤΟ  ΚΑΙ ΛΑΓΟΥΤΟ

Ένα από τα παλαιότερα έγχορδα όργανα, με ηλικία περίπου 4.000 ετών, πρόδρομος της κιθάρας και του βιολιού. Στην πρώτη του μορφή αποτελούνταν από ένα κλαδί λυγισμένο σαν τόξο πάνω στο οποίο τεντώνονταν πολλές εντέρινες χορδές. Στην Ευρώπη διαδόθηκε από τους Μαυριτανούς κατακτητές της Ισπανίας, που το είχαν πάρει από τους Άραβες, ενώ τον 11ο αι. το φέρνουν και οι σταυροφόροι από τους Αγίους Τόπους. Μέχρι τα τέλη του 13ου αι. υφίσταται σημαντικές αλλαγές και ο αριθμός των χορδών του ποικίλλει από 4 ζεύγη έως 13 ζεύγη.

Οι χορδές του ήταν αρχικά εντέρινες, αργότερα όμως πλαστικές και μεταλλικές. Το σημερινό λαούτο έχει 6 ζεύγη χορδών που χορδίζονται στις νότες σολ-ρε-λα-φα-ντο-σολ και η έκταση του είναι ίδια με της κιθάρας.

ΤΖΑΜΑΡΑ - ΛΥΡΑ

Ξύλινο ρυθμικό κρόταλο της Θράκης. Αποτελείται από δύο μακρόστενα σκέλη ενωμένα στη  στενή τους πλευρά με ένα πετσάκι. Σε κάθε σκέλος υπάρχουν δύο οπές από τις οποίες περνάει ένα σχοινί δεμένο κόμπο στις άκρες. Τραβώντας το σχοινί χτυπούν τα ξύλα μεταξύ τους και παράγεται ήχος. 

1) Έγχορδο μουσικό όργανο της Αρχαίας Ελλάδας. Έμοιαζε με την κιθάρα, ήταν όμως μεγαλύτερη, και συνήθως είχε επτά χορδές. Από το ηχείο της ξεκινούσαν δύο παράλληλοι βραχίονες που ενώνονταν στην άκρη του από μια επιμήκη ράβδο. Παίζονταν με πλήκτρο ή με τα δάχτυλα

2) Έγχορδο μουσικό όργανο σε σχήμα αχλαδιού, με τρεις χορδές. Παίζεται με δοξάρι και ο ήχος του είναι  συριστικός και ακαθόριστης τονικότητας.

ΔΟΞΑΡΙ

εξάρτημα έγχορδων οργάνων με το οποίο κρούονται οι χορδές

Βιβλιογραφία

Λεξικό μουσικών όρων - Βάσω Κιούση

Ιστορία της Μουσικής - Karl Nef

Διαβάστε περισσότερα...»

1ο Σεμινάριο χορού 2012-2013: Κύθνος (Θερμιά) Κυκλάδων

Το περασμένο καλοκαίρι άνοιξε στο ΚΕΠΕΜ ένας κύκλος σεμιναρίων χορού, με πρώτες περιοχές αναφοράς την Δυτική Κρήτη, τα Νότια ¶γραφα, την Σινασό της Καππαδοκίας και την Τζια. Στα σεμινάρια αυτά οι συμμετέχοντες διδάσκονται το χορευτικό κυρίως αλλά και το τραγουδιστικό ρεπερτόριο κάθε περιοχής, έρχονται σε επαφή με ντόπιους χορευτές και έχουν ενίοτε την ευκαιρία να χορέψουν με ζωντανή μουσική από αυθεντικούς ντόπιους οργανοπαίκτες.
Το πρώτο για φέτος σεμινάριο αφορά την μουσικοχορευτική παράδοση της Κύθνου (Θερμιά) των Κυκλάδων.

Την Παρασκευή 23/11/2012, 18.00-21.30, ο Μάκης Πιρπίνιας θα διδάξει στο ΚΕΠΕΜ χορούς από την Κύθνο. Μαζί του θερμιώτες ντόπιοι χορευτές και η ζυγιά του Φραγκίσκου Τζιωτάκη από την Δρυοπίδα της Κύθνου (Φραγκίσκος Τζιωτάκης-βιολί, τσαμπούνα, τραγούδι / Γιώργος Παπαϊωάν-νου-λαούτο, τραγούδι).

Οι συμμετέχοντες θα ξεναγηθούν πριν την έναρξη του σεμιναρίου στο αρχείο και στο σπίτι του Σίμωνα Καρά, καθώς και στους χώρους του ΚΕΠΕΜ.
Κόστος συμμετοχής: 25€
Ανώτερος αριθμός συμμετεχόντων: 25 άτομα.

Δηλώσεις Συμμετοχής
Για να διασφαλίσετε την δυνατότητα συμμετοχής σας στο σεμινάριο, παρακαλούμε ενημερώσετε μας για την συμμετοχή σας έως την Τρίτη, 20/11/2012, στα τηλέφωνα:
(Γραμματεία ΚΕΠΕΜ, Δευτέρα-210 8237447 Παρασκευή, 17.00-21.00)
6972261442 (Δημήτριος Μαντζούρης, καθημερινά, 9.00-22.00)

Διαβάστε περισσότερα...»

ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ 4ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ - ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ

Διαβάστε περισσότερα...»

1ο ΣΕΜΗΝΑΡΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ ΜΕ ΧΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

Διαβάστε περισσότερα...»

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ

Η ιστορία της Ανατολικής Ρωμυλίας αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πανάρχαιας Ελληνικής Θράκης και γενικότερα του ελληνισμού. Οι πρώτες πόλεις της χτίζονται μέσα στον 6ο και 5ο π.Χ. αιώνα και είναι ελληνικές αποικίες που δίνουν την πρώτη ζωή στα μέχρι τότε άγνωστα και ακατοίκητα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
Η Βόρεια Θράκη αναφέρεται με το όνομα Ανατολική Ρωμυλία για πρώτη φορά το 1878, στη «Συμφωνία του Βερολίνου». Είναι το γεωγραφικό διαμέρισμα της ελληνικής Θράκης, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες οροσειρές, του Αίμου από βορρά και της Ροδόπης από νότο. Δυτικό της όριο είναι το βουνό Όρβηλος , η σημερινή Ρίλα, μαζί με τη νοητή προέκταση της κορυφογραμμής της προς τα βόρεια, ενώ ανατολικά έχει για φυσικό όριο τα παράλιά της στη Μαύρη Θάλασσα.
Ο όρος «Ανατολική Ρωμυλία», που οι Τούρκοι πρώτοι καθιέρωσαν, βγαίνει από τις τουρκικές λέξεις «Ρουμ» και «Ελί», οι οποίες σημαίνουν «Έλληνες» και «Χώρα», αντίστοιχα. Οι Τούρκοι την αποκάλεσαν στο κείμενο της Συμφωνίας του Βερολίνου «Ανατολική Χώρα των Ελλήνων» και το επίσημο Βουλγαρικό κράτος έβαλε την υπογραφή του στη Συνθήκη, αναγνωρίζοντας πανηγυρικά την εθνική υπόσταση μιας περιοχής που του παραχωρήθηκε χωρίς να του ανήκει.
Στη Συνθήκη αυτή αποφασίστηκε σχηματισμός αυτόνομης επαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με την επωνυμία «Ανατολική Ρωμυλία». Η αυτόνομη αυτή επαρχία θα είχε ως πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη, 6 Νομούς και 26 Επαρχίες.
Με την ανακήρυξη της Βουλγαρίας σε ανεξάρτητο Βασίλειο τον Οκτώβριο του 1908 καταλύθηκε οριστικά ο όρος «Ανατολική Ρωμυλία». Ακολούθησε διαρκής συσσώρευση βουλγαρικών πληθυσμών και στυγνή βουλγαρική καταπίεση, που είχαν σοβαρότατες επιπτώσεις στις συνθήκες διαβίωσης και εθνολογικής σύστασης του ελληνισμού της Ανατολικής Ρωμυλίας και μάλιστα αποτέλεσαν την αφορμή του ξεριζωμού του βορειοθρακικού ελληνισμού από τις προαιώνιες πατρίδες του.
Η βόρεια Θράκη δέχτηκε για 2.300 χρόνια αναρίθμητους επιδρομείς και πάμπολλους πρόσκαιρους κατακτητές, επιδίδοντας βαρβαρότητα και καταστροφές, χωρίς όμως να μπορέσει κανείς να αλλάξει την εθνολογική εικόνα της περιοχής και τον θαυμαστό ελληνικό πολιτισμό της Θράκης.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΒΑΚΛΗ

Ομώνυμη πρωτεύουσα της επαρχίας Καβακλή, χτισμένη στους πρόποδες του όρους Σακάρ και του Γιαβούζ-Δερέ, βορειοδυτικά της Αδριανούπολης. Γύρω από το Καβακλή υπήρχαν 7 Ελληνικά χωριά: Καρυές (4.000 κάτοικοι), Σιναπλή (1800 κατοίκους), Μέγα Μοναστήρι (1600 κάτοικοι), Μικρό Μοναστήρι (1200 κάτοικοι), Δογάνογλου (800 κάτοικοι), Τσικούρ-Κιοι (200 κάτοικοι) και Δράμα (100 κάτοικοι). Μέχρι το 1906 ο πληθυσμός τηςπόλης του Καβακλή ανερχόταν σε 9.000 κατοίκους, όλους Έλληνες στη γλώσσα και στο φρόνημα, πλην των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία, την αμπελουργία και την κηπουρική, εκτός λίγων που ασχολούνταν με το εμπόριο και άλλες τέχνες. Η έλλειψη καλής και επαρκούς συγκοινωνίας και η αμέλεια της βουλγαρικής κυβέρνησης δεν βοήθησαν την πόλη να ευδοκιμήσει όσο έπρεπε. Κατά το 1900, μάλιστα, η έδρα της επαρχίας που ήταν πάντα στο Καβακλή, μετατέθηκε στη βουλγαρική πολίχνη Κιζίλ-Αγάτς που αριθμούσε μόλις 2.000 κατοίκους. Παρά τις βουλγαρικές καταπιέσεις, μέχρι το 1900 στο Καβακλή λειτουργούσε 7τάξια αστική σχολή με 700 ελληνόπαιδες μαθητές. Το καλοκαίρι όμως του 1905 άρχισαν οι βουλγαρικές βιαιοπραγίες με σκοπό την εξόντωση του Ελληνισμού στη Βουλγαρία. Τα βουλγαρικά κομιτάτα εξέγειραν τα γειτονικά βουλγαρικά χωριά εναντίον του Καβακλή.
Όμως η ένοπλη αντίσταση των κατοίκων και η έντονη διαμαρτυρία τους απεσόβησαν τον κίνδυνο του εμπρησμού και της διαρπαγής. Ωστόσο ο κίνδυνος δεν εξέλειπε. Η βουλγαρική κυβέρνηση, με την εφαρμογή του Νόμου περι της δημοτικής εκπαίδευσης, με τον οποίο καθίστατο αδύνατη η λειτουργία των ελληνικών σχολείων, εξανάγκασε τους Καβακλιώτες να εκπατριστούν κατά ομάδες, εγκαταλείποντας τις περιουσίες τους στη διάθεση των διωκτών τους. Οι κάτοικοι της περιφέρειας του Καβακλή που μετανάστευσαν, ανέρχονταν σε 8.000 περίπου, από τους οποίους οι 4.500 από το Καβακλή. Αυτό ωστόσο εξερέθισε περισσότερο τους Βουλγάρους, ως που κατά τη νύχτα της 19ης προς 20η Μαίου 1906, κατέσφαξαν στην τουρκοβουλγαρική μεθώριο τους Καβακλιώτες που εγκατέλειπαν τον τόπο τους, ολόκληρες οικογένειες.
Οι Βούλγαροι βέβαια διαστρεύπωσαν κατόπιν την αλήθεια, επιρρίπτονας ευθύνη στους Καβακλιώτες, ότι δήθεν προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα χωρίς διαβατήρια και οτι η σφαγή τους προέκυψε από παρεξήγηση των στρατιωτών που τους εξέλαβαν για ληστές και ύποπτα πρόσωπα. 200 περίπου καβακλιώτικες οικογένειες, καθώς και μερικές άλλες από τις Καρυές και τα γειτονικά χωριά, κατέφυγαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλία. Όσοι έμειναν, υπέφεραν τα πάνδεινα από τους Βουλγάρους, ιδιαίτερα μετά το 1914, όταν έχασαν τα σχολεία και τις εκκλησίες τους. Έτσι το 1924-25 μετανάστευσαν στην Ελλάδα και διασκορπίστηκαν σε διάφορους συνοικισμούς της Μακεδονίας και της Θράκης (Νέο Καβακλή (Κιρ-Τσιφλίκ) στην Κομοτηνή, Κουφάλια Θεσσαλονίκης, Λιμπάνοβο (Αιγίνιο) Πιερίας, Κίτρος Πιερίας, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη κ.α.)

Διαβάστε περισσότερα...»